…

हामीले आफ्ना अतितबाट सिकेर अघि बड्नु पर्छ भन्छन्… पुराना कुराहरु… घटनाहरु… परिस्थितिहरु… सबबाट सिक्नु पर्छ… बुझ्नु पर्छ… त्यसबाट आज र भोलिमा त्यो गल्ती गर्न हुन्न भन्छन्… तर के यो साँचै सम्भब छ त? के साँच्चै जिन्दगीको सबैभन्दा कठिन परिस्थितिलाई त्यतिकै भुलाउन सकिन्छ… के साँच्चै त्यस्ता घटनाहरुबाट सिकेर आफ्नो आजको दिनमा लागु गर्न सकिन्छ… अनि के कसैलाई भुलाउन त्यति सजिलो हुन्छ? यी प्रश्न यो मनमा घरिघरि आइरहन्छन्… जिन्दगीको बाटो सकिएको आभास हुन्छ… भोलि त परै जावस्.. आजपनि पुरा अन्धकार लाग्छ… के ठीक के बेठीक यो दिमागले केहि मेसो पाउँदैन… खाली हरबखत ती जिन्दगीका काला दिनहरु फिल्मको रिल जस्तै गरि आँखा अधि घुमिरहन्छ… कुराहरु यति धेरै छन् मनमा गाँठो परेको फुकाउने आँट आउँदैन…

जिन्दगी के हो? के साँचै पुराना कुराहरु केवल मिठा यादमात्र बन्छन् त? खै किन मन यस्तो बेचेन हुन्छ… किन मनमा गुम्सिएका कुराहरु मुखमा आउँदैन… कसैलाई विस्वास गर्दैन… कसैको भरमा यो ओँठ छैन… यी आँखाहरुले सबलाई दोषी मात्र देख्छ… सबलाई केवल ठग मात्र देख्छ… यी कानहरु तिनका सामुन्ने किन टाठा हुन चाहानन्… किन आँखाले सबलाई सङ्काको नजरले हेर्छ… मनमा धेरै प्रश्न छन् र उत्तर सुन्ने… बारम्बार यो जिन्दगी.. यो सरिर सब यहिँ यहि अवस्थामा त्यागेर कतै जाम जस्तो किन लाग्छ… किन मन बेचेन हुन्छ… किन गरिरहेको कार्य.. काम सब छोडेर ठुलो पोखरीमा हात खुट्टा फिँजारेर आफुलाई त्यो पोखरीमा समहित गरौँ झौँ लाग्छ… मन किन यति कम्जोर मेरो…

प्रश्न नै प्रश्नले भरिएको जिन्दगी… जे देख्दापनि प्रश्न छन्… जे सोँच्दापनि प्रश्न छन्… हाँसो, आँशु, मुस्कान, नैरास्यता, कठिनाई… सबमा केबल प्रश्नमात्र छन्… के उत्तर पाउनलाई जिन्दगीमा केवल दुख मात्र पाउनुपर्छ… के दुखबाटमात्र जिन्दगी असलमा पूर्ण हुन्छ…

किन कोहिले गरेको मिहिनेत जत्ति गर्दापनि कम पर्छ… के साँच्चै भगवानको सबैभन्दा प्रिय पात्रलाई सबैभन्दा बढि पिडा हुन्छ त्यसो हो त… किन? यदि भगवान छन् भने आफ्ना प्रिय पात्रलाई यति धेरै कठिनाइ किन दिन्छन्… के जिन्दगीको आखिरि स्वासमा मात्र त्यो प्रिय पात्रलाई सुख मिल्ने हो? त्यस्तो हो भने भगवानको प्रिय पात्र हुनुको के अर्थ? के जिन्दगी केवल संघर्षमात्र हो? हाँसो, खुसी भन्ने जिन्दगीका पाउना मात्र हुन्… यदि पाउना हुन् भने किन जिन्दगी यस्तो भनेको… पिडा नै जिन्दगी हो… बिछोड नै जिन्दगी हो… संघर्षमात्र जिन्दगी हो भने यी सब के का लागि? त्यो अन्तिममा लास बन्न जिन्दगीभर

लास बन्नु पर्ने कस्तो नियम यो? खुसी हुने अधिकार केवल दानबलाई हुन्छ? अरुको कुभलो गर्नेलाई मात्र हो सब कुरा पुग्ने? सब चाहाना पुरा हुने? किन यस्तो?

प्रश्न धेरै छन्… अनगिन्ति छन्.. उत्तर सुन्ने…